devrildi gitti/ zaman
devrilip gittiği zaman
eskidi takvimler,
tükendi yapraklar.
yalnızlaşırken insan
insanların içinde
iradeler serseri, fikirler bayat
köstebekler
derinlerden gelir/ emir; al-sat.
Kurşun öğütürler
cadıların elinde zaman
döner çarklar/çalışır saat.
ihtişamlı ihtilaller,
gel-git/ alda/t.
akılsız kahramanlar
tilkilerden de kurnaz.
çarıklı çömezler vardı
hizmet eden
kravatlıları geçti yerine.
eskiden köyden köye giderken çömezler
şimdi ülkeden ülkeye giderler/ uzak demezler.
bir yalnızlıktır hayat
hinlikler oyun
insan oyuncak
amaaaa, fakaaat, ancaaaak...
neden benim elimde kir
neden sahte baş
kahpe fikir...
neden benden olmayan/ beni yönetir...
göyünen gönül
sokak başında
kan izleri sokak taşında
oluk oluk insan peşinde
utanmayan arsızlar
açları hırsız bilen/ hırsızlar.
kahpelerin çizgisinde mi çağ
namertlere minnet midir çağdaşlık..
bir yıl devrildi
ağırlığı mazlumların üstünde
okyanuslar ötesinde dizginler
emrinde milyonlar nefer.
ve benden çıkar ihanet
benden benim ölümüm
bende riyakar türer
benden alır cesaret.
köpekleşen vicdanlar
kan dolu dünya
irin dolu şuur.
eller tetikte bekler
aç/ kapa
Nemrud’un elinde
firavun’a alkış tutar Avrupa....
Hasan Ulusoy
