Gazeteciler günü dolayısıyla sosyal medyadaki sayfamda “her gazeteci muhaliftir” demiştim…
Tepkiler çoğalınca açıklama gereğini duyuyorum…
Evet, her gazeteci muhaliftir.
Hele günümüzde bu çok daha bariz bir şekilde ortadadır…
*
Muhalif ve muarız iki zıtlık taşırdı…
Aslında hem muhalif hem muarızdır.
Hatta bunu durduğu ve çalıştığı merkezde icra eder gazeteci…
*
Yöneten ve yönetilen…
Mazlum ve mağdur…
Ezen ve ezilen…
Doğru ve yalan… vs. zıtlıklar…
*
Gazeteci bu iki tarafın birinde yer alır…
Aldığı yer ortada olamaz, olmamalı da…
Ya mazlumun yanında durcak kadar yiğit…
Ya zalimin zulmüne razı olup, onu mazluma kabul ettirmek için gayret eden bir uşak olmalıdır…
Bunun orta yerinde duruyorum demenin manası ve değeri yoktur…
*
Bir gazeteci ya zalime muhaliftir…
Ya mazluma muhaliftir…
Ortada duruyorum, diyenlere gelince…
Onun menfaati, çanağı ne tarafa geçecek onu beklerken durur ortada…
Ne tarafa yönelirse hemen o tarafa geçer…
*
Kaypaklar vardır orta yerlerde görünen…
Onlar bulunduğu yeri, zamanı vs. şartları kullanarak bedelini tespit eden uyanıklardır…
Seyrani ustanın tabiri ile “Ermeni’nin pastırması ketesi/ Kaypak Müslüman’ı dinden çıkarır” tanımına uyar…
*
Onlar menfaatinin zıddına muhaliftir…
Zalim olsa da…
Mazlum olsa da ona göre farketmez..
Tasmasını vurandır onun efendisi…
*
Halka gelince…
Onların gözünde muhalif demek, iktidara veya baskın güce alternatif söylemi olanlar…
Mazluma zulmedenlere karşı duranlardır…
Ve öcü gibi görürler..
*
Halbuki o muhaif dediğin sana muhalif olanın karşısındadır..
Yeri senin yanındır…
Senin söyleyemediğini o söyler..
*
Böyle mantık zıtlıklarının içinde…
Gazeteciliğin cılkının çıkarıldığı..
Fikirlerin korku, menfaat, şüphe gibi endişeler içinde kaybolduğu bir zamanın figüranlarıyız vesselam…
Ama önca adam olmak elzemdir..
Ki adam gibi fikirlerine sadık, samimi gazeteciler var olsun…
