Kim olursa olsun, ne olursa olsun hiç bir canlının acı çekmesine dayanamam, Hele ki çocukların canın yanması yüreğimi acıtır. Bir çocuğun kaybı dünyanın en büyük kaybıdır.
Bir gencin kaybı evrenin en büyük kaybıdır. Bir insanın kaybı en büyük kaybımızdır...
Ölümün, dini, dili, ırkı olmaz... ölümün sağcısı, solcusu olmaz...
Ölümün Akplisi, CHPlisi, MHPLisi, BDPlisi olmaz...
Ölüm bir kere olur, tekrarlamaz... İnsan bir kere ölür, ister bebek, ister çocuk ister dede olsun...
İnsan bir kere daha ölmez...
Geri dönüşü yoktur ölümün bu olmadı tekrar başlayalım diyemezsiniz...
İşte bu nedenle her can gittiğinde kalbim acır benim.
İster ekmek almaya giden çocuk olsun ister gaz fişeğiyle kalabalığı dağıtmaya çalışan polis olsun...
Ve biliyorum ki büyük çoğunluk benim gibi düşünüyor..
Ama bizi yönetenler her nedense en önemli ölü benim ölüm mantığı ile en olmadık olaydan kendilerine fırsat çıkartmaya çalışıyor.
Halkı ayrıştırmaya çalıştıkça canlar gitmeye devam edecek, bir onlardan bir bizden değil!
Hep bizden gidecek, hepimizin canı acıyacak
Kim bilir bir gün belki biz gidivericeğiz...
