Bir ölüm hüznü bu sabah penceremden yürüyen.

Yaklaşan akıbetin azabıyla beraber

Günahların örtülürken çıkardığı sis duman

Yok eder kardeşliği bitirir insanlığı

İnsanlıktan dem vurur imanında bihaber.

Yaşamak istiyorum kardeşlik ülkesinde

Millet olan her ırkın sarıldığı yurtlarda

Dil, soy sop denilmeden

Bu vatan benim, bu bayrak benim, bu millet benim

Ve ben bu şerefli millettenim.

Yaşamak istiyorum kulağım dost sesinde

Hayalimde dost yüzü yüreğimde sevgisi

Konuşurken “sus” diyen yok

Anlatırım sevdamı korkusuzca

Bir bülbül kadar hür ve özgür

Bir çocuk gibi delice.

Yaramdaki tuz bile sızısını saklarken

Kardeş çığlıkları parçalıyor kalbimi

Aç sefil yavruların katilleri

Benden alır gücünü

Seslenemem haksızlığa, haykıramamam zamana

Bu insan benim, bu vicdan benim, bu iman benim

Yutkunmak zulme çağrı

Susmak zalime kuvvet olur.

Başımı çevirir geçerim asrın mezbelesinden

Ve adamım, diye dolaşırım dünyada

Ahlakım, irfanım çöplüklere düşerken

İmanımın köhneleşen ışığı gurur verir

Şeytanlarla dostluk kurup yaşarım

Kanım akmasın, canım yanmasın diye

Kahpelere siper ettiğim nefis

Bu dünyada kendine rahatça bir yer arar

Zalime kuvvet veren şerefsiz

Irzın şerefin çiğnenirken damarda dolaşan

Haramlara bulaşmış, bozulmuş kan neye yarar.

Hasan Ulusoy